Σαν νεκρικά, αγάπης εμβατήρια

Δημιουργός: PirgiosVardarinos

Κι αν `άλωσα` το σώμα σου, δεν μπόρεσα, Να μπω σαν νικητής και στην καρδιά σου…

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Απόκοσμη σιγή, πληγή, σαν θάνατος,
Με πλησιάζει ολοένα και σωπαίνω…

Του κάκου βασανίζονται τα μάτια μου,
Την ξέθωρη μορφή σου να ανασταίνω…

Του κάκου προσπαθώ να μπω στη σκέψη σου,
Κλειστά παραθυρόφυλλα η ψυχή σου…

Απόμακρη ως πάντα ήσουνα αγάπη μου,
Μυστήριο τρισκότεινο η ζωή σου…

Μια λέξη σου, άθελά σου, μου μαρτύρησε,
Μια αλήθεια παγερή, σαν τη ματιά σου!

Πως δεν συνάδουνε οι πόθοι μου κι οι βλέψεις σου,
Δεν έχω θέση στα μεγάλα όνειρά σου…

Στάζει το αίμα της ψυχής μου και σκορπίζεται,
Μα τα αισθήματα μου, πάντα θα ναι ίδια!

Σα σε ήρωως μνήμα, κρίνο που μαραίνεται…
Σαν νεκρικά, αγάπης εμβατήρια…

Η σκέψη μου, βυθίζεται στην άβυσσο…
Στην άτρωτη, σκληρή, γλυκιά θωριά σου!

Κι αν `άλωσα` το σώμα σου, δεν μπόρεσα,
Να μπω σαν νικητής και στην καρδιά σου…

*****
Πύργιος Βαρδαρινός. 03/01/2009

Δημοσίευση στο stixoi.info: 03-01-2009