Μουτζούρες

Δημιουργός: νετη541, ΕΦΗ

...ακατέργαστο του αυτοματισμού...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μουτζούρες


Σ’ αυτή τη θητεία τη νωθρή η βεβαιότητα πως
Όλα κάπου αλλού γίναν κάπως αλλιώς σε
Βασανίζει
Αντιστρέφοντας την κίνηση στύβεις το αιτιατό και
Παράγεις την αιτία καθώς
Δεν έχεις ρήμα μα
Βρέθηκες υποκείμενο απέναντι στα αντικείμενα και
Τι να συντάξεις που
Τίποτα δεν είναι αυτονόητο πια;
Ανάμεσα στον κόσμο και
Στις λέξεις υψώθηκε μια μέρα αυτό το φράγμα κι ως
Γέμισες τις δεξαμενές παρακαλάς να
Το γκρεμίσει τώρα κάποιος κι ας
Σε πάρει κι εσένα παραμάζωμα μόνο που
Τα νερά πνίγουν τους ήχους και που να
Βρεις ψυχή μες στο ξημέρωμα
Όλοι κοιμούνται κι εσύ
Στοίχειωσες ξανά αυτή τη κλίνη και
Ξεχάστηκες
Την άλλη μέρα θα ‘ρθει το γράμμα μα
Παραλήπτης άγνωστος κι όλοι θα
Πούνε κρίμα και τόσο νέα και τα λοιπά που
Ως τα διακόσια τους λένε οι άνθρωποι έτσι χωρίς να
Το ‘χουν και σε τίποτα και μετά
Αποσύρονται με βιάση για να πάρουν την ανάσα που
Άφησες πίσω σου και
Ευτυχώς δηλαδή γιατί
Δεν υπάρχει οξυγόνο πια για
Όλους
Και μη ξαφνιαστείς που
Γεννήθηκες σχήμα μοναχά χωρίς
Μαλλιά ούτε ματιά ούτε γλώσσα μα
Μάζα δυσβάσταχτη
Ήταν στ’ αλήθεια γενναία κι επιμελής σου η προσπάθεια μα
Το χρονόμετρο αμείλικτο όριζε τη λήξη κι εκείνος
Ο καθρέφτης χάθηκε με μιας κι
Απ’ τη νεκρή σου φύση δεν σώθηκε άλλο παρά
Κάτι άδειες γραμμές στο χαρτί και
Το παλιωμένο κλάμα του παιδιού να
Τις μουτζουρώνει

Δημοσίευση στο stixoi.info: 16-01-2009