που' ν' το ξυράφι;;;

Δημιουργός: ΕΛΕΑΝΝΑ, Λένα Κατσιμαντού

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[I]Χορεύω γύρω μου τα χέρια μου σε έκταση
μια αόρατη κλωστή να με τυλίγει
και να με πνίγει...ένα κουβάρι λογική
σκόρπιες ιδέες..λευκές σημαίες

αγνές προθέσεις στις υποθέσεις
και παραινέσεις ...οργής ενέσεις
για να πιστέψω πως θα μ'αντέξω
πως θα ξεμπλέξω.

Κόσμος αχός ,βοή ζωής
αναπαράγω ακόμη μύχια τετριμμένα
μα θα ξεφύγω θα γλιτώσω από μένα
παλινδρομώ να σβήσω πάγια αρρωστημένα.

Που ''ν ''το ξυράφι για να κόψω την κλωστή
πανάθεμά τη!
σε καποια άκρη του μυαλού μου
έχει καρφώσει
δικαιούμαι μια ευκαιρία
ένα παράδεισο ...ΥΠΑΡΧΕΙ

Την καταδίκη μου γαμώ για να μην άρχει.

Λένε τα κέρατα τη γλώσσα μου να μάσω
όμως ακμαία η θεωρία μου έχει μείνει
πως τα φύλλα της συκής είναι γι'ανθρώπους
βυθισμένους μες το φις της εγκατάλειψης.

Δεν τρώω μήλα και τα φίδια τα σιχαίνομαι
νομίζω ακόμη ο Θεός μου μου μιλάει...

[I][I][/I]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 22-02-2009