Φτάνω

Δημιουργός: νετη541, ΕΦΗ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Φτάνω...


Σε πόση αγρύπνια τη μετράς την απουσία;
Στα πόσα μέτρα λογαριάζεται γρεμός;
Απ' τον καθρέφτη μου τραβώ φωτογραφία
Χωρίς να θέλω να τη δείξω κανενός

Είναι η ώρα που ο νους μου ταξιδεύει
Σ' ένα παράδρομο που βάφτισα ζωή
Να βρει ακτή και να ξεπλύνει εκεί γυρεύει
Σκόνη και χώματα κι ανόητα γιατί

Μες στις στροφές ψάχνει να βρει βορρά και νότο
Και στα σκοτάδια βγάζει μάτια νυχτερίδας
Ότι φοβάμαι βλέπει αυτό μπροστά του πρώτο
Να με χαράζει μ' απαλότητα λεπίδας

Παίρνει απ' το αίμα μου, τα μάγουλά μου βάφει
Με χρίζει ιππότη στο τραπέζι της κουζίνας
Κι ενώ αγκαλιάζω τα σωστά μου και τα λάθη
Με ξετυλίγει με τη χάρη σερπαντίνας

Βγάζω φτερά και σαν τον άνεμο αλαφραίνω
Κι απλώνομαι στου χώρου μου τα χιλιοστά
Το σώμα μου μες στην ψυχή το ξαποσταίνω
Και ξανανάβω τα όνειρά μου τα σβηστά

Και σαν αρχή άκρες και μέση συνταιριάζω
Και το σπασμένο το παιχνίδι ξαναπιάνω
Θάλασσα μπρος μου κι όσο πάει την πλησιάζω
Το ξέρω, φτάνω

Δημοσίευση στο stixoi.info: 21-03-2009