The boys left

Φύγαν τα παιδιά
έχετε γεια, θάλασσα πλατιά
βάθυνε το κύμα
μάνα η παναγιά
σβήνει στο τζάκι η φωτιά

Φρύγανο μου κάψαν την καρδιά
φύγαν τα παιδιά
πήρανε το δρόμο πικρό πρωί
δρόμο μαύρο κι όπου βγει

Παίζανε στα ζάρια τη ζωή
είκοσι χρονώ
περιμένω να ‘ρθεί που είν’ η αυγή
δάκρυ και παράπονο

Γέλιο και τραγούδι
ένας καημός λάδι στην πληγή
Στέγνωσε στα χείλια ο γυρισμός
Μάκρυνε η νύχτα πολύ

Στήσανε στο τοίχο τ’ όνειρο
είκοσι χρονώ
Ρίξανε φαρμάκι στο νερό
πίσω να ‘ρθω δεν μπορώ

Στήσανε στο τοίχο τ’ όνειρο
είκοσι χρονώ
Ρίξανε φαρμάκι στο νερό
πίσω να ‘ ρθω δεν μπορώ


The boys left
goodbye, wide sea
The seawave deepened
Mary is the mother
The light is going out in the fireplace

They burnt my heart like brushwood
The boys that left,
they departed one bitter morning
taking a dark path despite where it leads

They bet on the life at the cast
Twenty years-of-age
I soon expect dawn to come
Tears and a complaint

Laughter and singing
A worry like oil in the wound
The return dried on the lips
The night became longer

They trapped the dream,
twenty years-of-age,
They threw poison into the river
I cannot come back

They trapped the dream,
twenty years-of-age,
They threw poison into the river
I cannot come back

Κατερίνα1996 © 30.05.2016

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info