Znów samotny

Νιώθω σαν να έγινε η νύχτα
στης μοναξιάς τα δύχτια
και δρόμος και γκρεμός
νιώθω πως όλα τα `χω χάσει
γιατί μ’ έχεις ξεχάσει
καρδιά μου έτσι κι αλλιώς

Μόνος μου ξανά
κι αυτή η νύχτα δεν περνά
με σκόρπια λόγια
και με άδειες συζητήσεις
Μόνος μου ξανά
κι ούτε ένας φίλος πουθενά
παράπονό μου, να μου πει πως
θα γυρίσεις, θα αργήσεις

Πάω, πού πάω αναρωτιέμαι
γιατί δε σε απαρνιέμαι
κι ακόμα σ’ αγαπώ
πάω να τρελαθώ, το ξέρω
μου λείπεις και υποφέρω
και θέλω να σε δω


Czuję jakby stała się noc
w sieci samotności
i droga i przepaść
czuję, ze wszystko to utraciłem
ponieważ mnie zapomniałaś
serce moje, tak czy inaczej

Znowu samotny
i ta noc nie przemija
z rozproszonymi słowami
i z pustymi rozmowami
Znowu samotny
i nigdzie, ani jednego przyjaciela
skargo moja, powiedz mi że
wrócisz, wrócisz

Idę, dokąd idę pytam sam siebie
dlaczego się ciebie nie wyrzekam
i wciąż cię kocham
oszaleję, wiem
tęsknię za tobą i cierpię
i chcę cię zobaczyć

Μαράκι_Δ, Dagmara Maria Dołęga © 03.10.2006

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info