Klein vaderland

Δεν έκανα ταξίδια μακρινά
τα χρόνια μου είχαν ρίζες ήταν δέντρα
που τα `ντυσε με φύλλα η καρδιά
και τ’ άφησε ν’ ανθίζουν μες την πέτρα

Δεν έκανα ταξίδια μακρινά
οι άνθρωποι που αγάπησα ήταν δάση
οι φίλοι μου φεγγάρια ήταν νησιά
που δίψασε η καρδιά μου να τα ψάξει

Το πιο μακρύ ταξίδι μου εσύ
η νύχτα εσύ το όνειρο της μέρας
μικρή πατρίδα σώμα μου κι αρχή
η γη μου εσύ ανάσα μου κι αέρας

Δεν έκανα ταξίδια μακρινά
ταξίδεψε η καρδιά κι αυτό μου φτάνει
σε όνειρα σ’ αισθήματα υγρά
το μυστικό τον κόσμο ν’ ανασάνει

Το πιο μακρύ ταξίδι μου εσύ
η νύχτα εσύ το όνειρο της μέρας
μικρή πατρίδα σώμα μου κι αρχή
η γη μου εσύ ανάσα μου κι αέρας


Ik heb geen verre reizen gemaakt
mijn jaren hadden wortels, waren bomen
het hart bedekte ze met bladeren
en laat ze bloeien tussen de stenen

Ik heb geen verre reizen gemaakt
de mensen van wie ik hield waren bossen
mijn vrienden waren manen, waren eilanden
mijn hart hunkerde om ze te vinden

Mijn verste reis ben jij
de nacht, jij, de droom van de dag
klein vaderland, mijn lichaam en begin
mijn aarde, jij, mijn adem en lucht

Ik heb geen verre reizen gemaakt
mijn hart reisde en dat is me genoeg
in dromen, in vloeibare gevoelens
om het geheim, de wereld, te ademen

Mijn verste reis ben jij
de nacht, jij, de droom van de dag
klein vaderland, mijn lichaam en begin
mijn aarde, jij, mijn adem en lucht

renehaentjens © 01.10.2020

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info