| #1 | Αυτή η αγάπη
Στίχοι:
Μουσική:
Απ’την αρχή αν ξαναζούσα
εσένα πάλι θ’αγαπούσα
κι αν με παιδεύεις
κι αν μου φεύγεις και γυρνάς
μ’αρέσει ο τρόπος που φιλάς
Κι αν είσαι όλο αντιφάσεις
κι αν έχει η σχέση μας εντάσεις
αυτό το βλέμμα που με κόβει σαν γυαλί
εμένα αυτό με προκαλεί
Αυτή η αγάπη μ’αρρωσταίνει
με πεθαίνει μ’ανασταίνει
τα όνειρά μου κυβερνά
Αυτή η αγάπη κατά βάθος
ίσως είναι ένα λάθος
μα θα το’κανα ξανά
Στις δυνατές σου συγκινήσεις
αφήνομαι να μ’οδηγήσεις
κι αν κάπου κάπου μου θυμώνεις
σαν παιδί
αυτό με δένει πιο πολύ
Αυτή η αγάπη μ’αρρωσταίνει
με πεθαίνει μ’ανασταίνει
τα όνειρά μου κυβερνά
Αυτή η αγάπη κατά βάθος
ίσως είναι ένα λάθος
μα θα το’κανα ξανά
| #2 | Νέοι στίχοι:
Απ’την Απ’ την αρχή αν ξαναζούσα ξαναζούσα,
εσένα πάλι θ’αγαπούσα θ’ αγαπούσα,
κι αν με παιδεύεις παιδεύεις κι αν μου φεύγεις και γυρνάς γυρνάς.
μ’αρέσει Μ’ αρέσει ο τρόπος που φιλάς φιλάς.
Κι αν είσαι όλο αντιφάσεις
κι αν έχει η σχέση μας εντάσεις εντάσεις,
αυτό το βλέμμα που με κόβει σαν γυαλί
εμένα αυτό με προκαλεί προκαλεί.
Αυτή η αγάπη μ’αρρωσταίνει μ’ αρρωσταίνει,
με πεθαίνει μ’ανασταίνει πεθαίνει, μ’ ανασταίνει,
τα όνειρά μου κυβερνά κυβερνά.
Αυτή η αγάπη κατά βάθος
ίσως είναι ένα λάθος λάθος,
μα θα το’κανα ξανά το ’κανα ξανά.
Στις δυνατές σου συγκινήσεις
αφήνομαι να μ’οδηγήσεις μ’ οδηγήσεις.
κι Κι αν κάπου κάπου μου θυμώνεις θυμώνεις σαν παιδί παιδί,
αυτό με δένει πιο πολύ πολύ.
Αυτή η αγάπη μ’αρρωσταίνει μ’ αρρωσταίνει,
με πεθαίνει μ’ανασταίνει μ’ανασταίνει,
τα όνειρά μου κυβερνά κυβερνά.
Αυτή η αγάπη κατά βάθος
ίσως είναι ένα λάθος λάθος,
μα θα το’κανα ξανά το ’κανα ξανά.
Αποδοχή διόρθωσης στίχων
Τελική διαμόρφωση στίχων
Απ’ την αρχή αν ξαναζούσα,
εσένα πάλι θ’ αγαπούσα,
κι αν με παιδεύεις κι αν μου φεύγεις και γυρνάς.
Μ’ αρέσει ο τρόπος που φιλάς.
Κι αν είσαι όλο αντιφάσεις
κι αν έχει η σχέση μας εντάσεις,
αυτό το βλέμμα που με κόβει σαν γυαλί
εμένα αυτό με προκαλεί.
Αυτή η αγάπη μ’ αρρωσταίνει,
με πεθαίνει, μ’ ανασταίνει,
τα όνειρά μου κυβερνά.
Αυτή η αγάπη κατά βάθος
ίσως είναι ένα λάθος,
μα θα το ’κανα ξανά.
Στις δυνατές σου συγκινήσεις
αφήνομαι να μ’ οδηγήσεις.
Κι αν κάπου κάπου μου θυμώνεις σαν παιδί,
αυτό με δένει πιο πολύ.
Αυτή η αγάπη μ’ αρρωσταίνει,
με πεθαίνει μ’ανασταίνει,
τα όνειρά μου κυβερνά.
Αυτή η αγάπη κατά βάθος
ίσως είναι ένα λάθος,
μα θα το ’κανα ξανά.
|
