Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Θολωμένο μυαλό ( Διορθώσεις )
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130831 Τραγούδια, 269477 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

Θολωμένο μυαλό      
#1Θολωμένο μυαλό

Στίχοι:
Μουσική:



Θολωμένο το μυαλό
πίσω δεν γυρνάει πια, δεν σε θυμάται,
άσε με να προσπαθώ,
άσε με να μείνω μόνος δεν φοβάμαι.
Άσε με να προσπαθώ,
άσε με να μείνω μόνος δεν φοβάμαι.

Είν’ οι καρδιές μας που χτυπάνε δυνατά
είναι που πέφτω μες τα χώματα, στις λάσπες.
Είναι που έμαθες να ζεις στην μοναξιά
είναι που έμαθα να ζω με εφιάλτες.
Είν’ η ανάσα μου που έγινε βαριά,
είναι τα μάτια σου που βλέπω και θολώνω.
Είναι το αίμα μες στις φλέβες που κυλά,
είναι που ξέρω να αγαπώ εσένα μόνο.

Άγγιξε τον ουρανό
πες μου αν υπάρχει φως μες στο σκοτάδι
κι άσε με να κουραστώ,
άσε με να βρω το δρόμο δίχως χάρτη.
Άσε με να κουραστώ,
άσε με να βρω το δρόμο δίχως χάρτη

Είν’ οι καρδιές μας που χτυπάνε δυνατά
είναι που πέφτω μες τα χώματα, στις λάσπες.
Είναι που έμαθες να ζεις στην μοναξιά
είναι που έμαθα να ζω με εφιάλτες.
Είν’ η ανάσα μου που έγινε βαριά,
είναι τα μάτια σου που βλέπω και θολώνω.
Είναι το αίμα μες στις φλέβες που κυλά,
είναι που ξέρω να αγαπώ εσένα μόνο.

Μη μ’ αφήνεις μόνο, πονάω,
δεν μπορώ, δεν θέλω, πόσο σ’ αγαπάω.
Οι άλλοι δεν ξέρουν,
δεν μπορούν να καταλάβουν, θυμάσαι;
μόνο οι δυο μας ξέρουμε
εγώ κι εσύ μόνο, θυμάσαι;

Είν’ η ανάσα μου που έγινε βαριά,
είναι τα μάτια σου που βλέπω και θολώνω.
Είναι το αίμα μες στις φλέβες που κυλά,
είναι που ξέρω να αγαπώ εσένα μόνο.

Είναι τα όρια που πέρασα πολλά,
είναι τα λάθη μου που δεν τα μετανιώνω.
Είναι τα όνειρα που πέσανε βαριά,
είναι που ξέρω να αγαπώ εσένα μόνο.
#2Νέος στιχουργός: Γιώργος Σηφάκης

Νέος συνθέτης: Γιώργος Σηφάκης

Πρώτη αποστολή: pikisΔιορθώσεις: pikis
Πρόσθετες πληροφορίες ή διευκρινίσεις ή στοιχεία που δεν μπορούν να καταγραφούν μέσω της φόρμας
Οι παραπάνω διορθώσεις είναι στο στάδιο της εξέτασης και δεν έχει ελεγχθεί ούτε το περιεχόμενό τους, ούτε η πιθανότητα να μην προτείνουν καμία αλλαγή.