| | | | #1 | Αν βαρέθηκες κυρία
Στίχοι:
Μουσική:
Αν βαρέθηκες κυρία,
φύγε ήσυχη ξανά.
Τη μικρή μας ιστορία
δεν την είπα πουθενά.
Παλληκάρι είμαι, κυρά μου,
κι άδικα ανησυχείς.
Όσα είδ’ η αγκαλιά μου
δεν τα έμαθε κανείς.
Κι αν μπρος σε ξένους βρεθούμ’ ένα βράδυ,
θα σε κοιτάξω σαν άγνωστη πια,
σαν να μη γίναμ’ οι δυο στο σκοτάδι
στάχτη στην ίδια τη φωτιά.
Άντρας είμαι, δεν πειράζει,
κάνε εσύ τη μοιρασιά.
Δώσ’ μου εμένα το χαλάζι,
κράτα εσύ την ξαστεριά.
Ούτε τώρα που σε χάνω
θ’ ακουστεί λόγος πικρός.
Αν θα κλάψω, θα το κάνω
όταν μείνω μοναχός. | #2 | Νέοι στίχοι:
Αν βαρέθηκες κυρία, κυρία
φύγε ήσυχη ξανά. ξανά,
Τη τη μικρή μας ιστορία
δεν την είπα πουθενά.
Παλληκάρι είμαι, είμαι κυρά μου, μου
κι άδικα ανησυχείς. ανησυχείς,
Όσα όσα είδ’ η αγκαλιά μου
δεν τα έμαθε κανείς.
Κι αν μπρος σε ξένους βρεθούμ’ ένα βράδυ, βράδυ
θα σε κοιτάξω σαν άγνωστη πια, πια,
σαν να μη γίναμ’ οι δυο στο σκοτάδι
στάχτη στην ίδια τη φωτιά.
Παλληκάρι είμαι κυρά μου
κι άδικα ανησυχείς,
όσα είδ’ η αγκαλιά μου
δεν τα έμαθε κανείς.
Άντρας είμαι, είμαι δεν πειράζει, πειράζει
κάνε εσύ τη μοιρασιά. μοιρασιά,
Δώσ’ δώσ’ μου εμένα το χαλάζι, χαλάζι
κράτα εσύ την ξαστεριά.
Ούτε τώρα που σε χάνω
θ’ ακουστεί λόγος πικρός. πικρός,
Αν αν θα κλάψω, κλάψω θα το κάνω
όταν μείνω μοναχός. μοναχός.
Κι αν μπρος σε ξένους βρεθούμ’ ένα βράδυ
θα σε κοιτάξω σαν άγνωστη πια,
σαν να μη γίναμ’ οι δυο στο σκοτάδι
στάχτη στην ίδια τη φωτιά.
Παλληκάρι είμαι κυρά μου
κι άδικα ανησυχείς,
όσα είδ’ η αγκαλιά μου
δεν τα έμαθε κανείς.
Αποδοχή διόρθωσης στίχων
Τελική διαμόρφωση στίχων
Αν βαρέθηκες κυρία
φύγε ήσυχη ξανά,
τη μικρή μας ιστορία
δεν την είπα πουθενά.
Παλληκάρι είμαι κυρά μου
κι άδικα ανησυχείς,
όσα είδ’ η αγκαλιά μου
δεν τα έμαθε κανείς.
Κι αν μπρος σε ξένους βρεθούμ’ ένα βράδυ
θα σε κοιτάξω σαν άγνωστη πια,
σαν να μη γίναμ’ οι δυο στο σκοτάδι
στάχτη στην ίδια τη φωτιά.
Παλληκάρι είμαι κυρά μου
κι άδικα ανησυχείς,
όσα είδ’ η αγκαλιά μου
δεν τα έμαθε κανείς.
Άντρας είμαι δεν πειράζει
κάνε εσύ τη μοιρασιά,
δώσ’ μου εμένα το χαλάζι
κράτα εσύ την ξαστεριά.
Ούτε τώρα που σε χάνω
θ’ ακουστεί λόγος πικρός,
αν θα κλάψω θα το κάνω
όταν μείνω μοναχός.
Κι αν μπρος σε ξένους βρεθούμ’ ένα βράδυ
θα σε κοιτάξω σαν άγνωστη πια,
σαν να μη γίναμ’ οι δυο στο σκοτάδι
στάχτη στην ίδια τη φωτιά.
Παλληκάρι είμαι κυρά μου
κι άδικα ανησυχείς,
όσα είδ’ η αγκαλιά μου
δεν τα έμαθε κανείς. | Πρώτη αποστολή: Viennezos, Michael | Διορθώσεις: Apoya, Απόστολος | Πρόσθετες πληροφορίες ή διευκρινίσεις ή στοιχεία που δεν μπορούν να καταγραφούν μέσω της φόρμας | Οι παραπάνω διορθώσεις είναι στο στάδιο της εξέτασης και δεν έχει ελεγχθεί ούτε το περιεχόμενό τους, ούτε η πιθανότητα να μην προτείνουν καμία αλλαγή. |
|
|
|
