| #1 | Η πέρα χώρα
Στίχοι:
Μουσική:
Για πείτε αν ίσως έχει φτάσει ποτέ κανείς
Στο μυστικό βυθό της χώρας της αλληνής
Εκεί που σταματάν’ τα "πρεπει", τα "μη" του νου
Και που είναι πάτος η κορφή του ψηλού βουνού.
Εκεί που όλα είναι στο σώμα σου επιτρεπτά
Κι όλα τα λάθη τ’ ασυγχώρητα είναι σωστά
Κι όλα τα αισθήματα που κρύβεις γιατί πονάς
Εκεί είναι ελεύθερα να τρέξουν όπου αγαπάς.
Για πείτε αν ίσως έχει φτάσει ποτέ κανείς
Στη χώρα της πραγματικά ζωντανής ζωής
Εκεί που σταματάει το μέτρημα το κοινό
Και που όλα αρχίζουνε όταν πέφτεις μες στο κενό.
Εκεί που η θάλασσα δεν έχει σπαταληθεί
Ούτ’ η γυμνή γυναίκα δεν απομαγευτεί
Και που ο Θεός είναι παιδάκι επτά χρονώ
Που βλαστημάει στον κήπο μόνο του το Θεό.
Για πείτε αν έφτασε έστω κι ένας στη χώρα αυτή
Στη γεωγραφία που μιμήθηκε την ψυχή
Εκέι που η Εύα τρώει ελεύθερα απ’ τη μηλιά
Και πίνεται όλος ο Αχέροντας μια γουλιά.
Απόψε πάλι το σκοτάδι έπεσε νωρίς
Ψάχνω για κάτι που είναι δύσκολο να το δεις
Μ’ ακούω σαν ψίθυρο απ’ τα υπόγεια της μουσικής
Τη χώρα που δεν έχει φτάσει ποτέ κανείς. | #2 | Νέος δίσκος στην 1η εκτέλεση: Οι απίθανες περιπέτειες του Φοίβου Δεληβοριά - 2008
Νέοι στίχοι:
Για πείτε αν ίσως έχει φτάσει ποτέ κανείς
Στο στο μυστικό βυθό της χώρας της αλληνής αλληνής,
Εκεί εκεί που σταματάν’ τα "πρεπει", "πρέπει", τα "μη" του νου
Και και που είναι πάτος η κορφή του ψηλού βουνού.
Εκεί που όλα είναι στο σώμα σου επιτρεπτά
Κι κι όλα τα λάθη τ’ ασυγχώρητα είναι σωστά
Κι κι όλα τα αισθήματα που κρύβεις γιατί πονάς πονάς,
Εκεί εκεί είναι ελεύθερα να τρέξουν όπου αγαπάς.
Για πείτε αν ίσως έχει φτάσει ποτέ κανείς
Στη στη χώρα της πραγματικά ζωντανής ζωής ζωής,
Εκεί εκεί που σταματάει το μέτρημα το κοινό
Και και που όλα αρχίζουνε όταν πέφτεις μες στο κενό.
Εκεί που η θάλασσα δεν έχει σπαταληθεί σπαταληθεί,
Ούτ’ ούτ’ η γυμνή γυναίκα δεν
Και και που ο Θεός είναι παιδάκι επτά χρονώ
Που που βλαστημάει στον κήπο μόνο του το Θεό.
Για πείτε αν έφτασε έστω κι ένας στη χώρα αυτή αυτή,
Στη στη γεωγραφία που μιμήθηκε την ψυχή ψυχή,
Εκέι εκεί που η Εύα τρώει ελεύθερα απ’ τη μηλιά
Και και πίνεται όλος ο Αχέροντας μια γουλιά.
Απόψε πάλι το σκοτάδι έπεσε νωρίς νωρίς,
Ψάχνω ψάχνω για κάτι που είναι δύσκολο να το δεις δεις,
Μ’ μα ακούω σαν ψίθυρο απ’ τα υπόγεια της μουσικής
Τη τη χώρα που δεν έχει φτάσει ποτέ κανείς.
Αποδοχή διόρθωσης στίχων
Τελική διαμόρφωση στίχων
Για πείτε αν ίσως έχει φτάσει ποτέ κανείς
στο μυστικό βυθό της χώρας της αλληνής,
εκεί που σταματάν’ τα "πρέπει", τα "μη" του νου
και που είναι πάτος η κορφή του ψηλού βουνού.
Εκεί που όλα είναι στο σώμα σου επιτρεπτά
κι όλα τα λάθη τ’ ασυγχώρητα είναι σωστά
κι όλα τα αισθήματα που κρύβεις γιατί πονάς,
εκεί είναι ελεύθερα να τρέξουν όπου αγαπάς.
Για πείτε αν ίσως έχει φτάσει ποτέ κανείς
στη χώρα της πραγματικά ζωντανής ζωής,
εκεί που σταματάει το μέτρημα το κοινό
και που όλα αρχίζουνε όταν πέφτεις μες στο κενό.
Εκεί που η θάλασσα δεν έχει σπαταληθεί,
ούτ’ η γυμνή γυναίκα δεν απομαγευτεί
και που ο Θεός είναι παιδάκι επτά χρονώ
που βλαστημάει στον κήπο μόνο του το Θεό.
Για πείτε αν έφτασε έστω κι ένας στη χώρα αυτή,
στη γεωγραφία που μιμήθηκε την ψυχή,
εκεί που η Εύα τρώει ελεύθερα απ’ τη μηλιά
και πίνεται όλος ο Αχέροντας μια γουλιά.
Απόψε πάλι το σκοτάδι έπεσε νωρίς,
ψάχνω για κάτι που είναι δύσκολο να το δεις,
μα ακούω σαν ψίθυρο απ’ τα υπόγεια της μουσικής
τη χώρα που δεν έχει φτάσει ποτέ κανείς. |
