stixoi.info: Το νου σου, κύριε οδηγέ ( Διορθώσεις )

Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Το νου σου, κύριε οδηγέ ( Διορθώσεις )

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	129943 Τραγούδια, 269268 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Το νου σου, κύριε οδηγέ
#1	Το νου σου, κύριε οδηγέ Στίχοι: Μουσική: Έντεκα το βράδυ, φεύγω απ’ τη δουλειά και αρχίζω να παλεύω με τη μοναξιά και μέσα στο λεωφορείο της γραμμής μετράω τα φανάρια της διαδρομής Επάνω στο ταμπλό σου γράφουν τα παιδιά μπαμπά, μην τρέχεις κι η μαμά χαμογελάει σε μια φωτογραφία όλους σας φιλάει στην άκρη του καθρέφτη η Παναγιά Το νου σου, κύριε οδηγέ γλιστράω στις χειρολαβές και από το σπίτι της μπροστά όταν περνάς, μη σταματάς Δεν κατεβαίνω πια εδώ κι ας ξέρει πως την αγαπώ Μέσα απ’ τα λάθη τα πολλά μαθαίνω πρώτη μου φορά πως είναι η μοναξιά Ουρές στα σινεμά και ο κόσμος στην πλατεία στην στάση μια παρέα ψάχνει για ταινία και δίπλα ένας παππούς με όλα απορεί πως άλλαξε η νύχτα την παρασκευή Δε θέλω να κατέβω απ’ το λεωφορείο το άδειο μου το σπίτι θα `ναι πάλι κρύο και πάνω στον καινούργιο άσπρο καναπέ να βλέπω τους λεκέδες του καφέ Το νου σου, κύριε οδηγέ γλιστράω στις χειρολαβές και από το σπίτι της μπροστά όταν περνάς, μη σταματάς Δεν κατεβαίνω πια εδώ κι ας ξέρει πως την αγαπώ Μέσα απ’ τα λάθη τα πολλά μαθαίνω πρώτη μου φορά πως είναι η μοναξιά Σαββατοκύριακο στο luna park μαζί με τα παιδιά να με ρωτάνε αν την αγαπάω ακόμα τη μαμά Το νου σου, κύριε οδηγέ γλιστράω στις χειρολαβές και από το σπίτι της μπροστά όταν περνάς μη σταματάς Δεν κατεβαίνω πια εδώ κι ας ξέρει πως την αγαπώ ήρθε ο καιρός να δω και `γω καλά πως είναι η μοναξιά	#2	Νέοι στίχοι: Έντεκα το βράδυ, φεύγω απ’ τη δουλειά και αρχίζω να παλεύω με τη μοναξιά και μέσα στο λεωφορείο της γραμμής μετράω τα φανάρια της διαδρομής Επάνω στο ταμπλό σου γράφουν τα παιδιά μπαμπά, μην τρέχεις κι η μαμά χαμογελάει σε μια φωτογραφία όλους σας φιλάει στην άκρη του καθρέφτη η Παναγιά Το νου σου, κύριε οδηγέ γλιστράω στις χειρολαβές και από το σπίτι της μπροστά όταν περνάς, μη σταματάς Δεν κατεβαίνω πια εδώ κι ας ξέρει πως την αγαπώ Μέσα απ’ τα λάθη τα πολλά μαθαίνω πρώτη μου φορά πως είναι η μοναξιά Ουρές στα σινεμά και ο κόσμος στην πλατεία στην στάση μια παρέα ψάχνει για ταινία και δίπλα ένας παππούς με όλα απορεί πως άλλαξε η νύχτα την ~~παρασκευή~~ Παρασκευή Δε θέλω να κατέβω απ’ το λεωφορείο το άδειο μου το σπίτι θα `ναι πάλι κρύο και πάνω στον καινούργιο άσπρο καναπέ να βλέπω τους λεκέδες του καφέ Το νου σου, κύριε οδηγέ γλιστράω στις χειρολαβές και από το σπίτι της μπροστά όταν περνάς, μη σταματάς Δεν κατεβαίνω πια εδώ κι ας ξέρει πως την αγαπώ Μέσα απ’ τα λάθη τα πολλά μαθαίνω πρώτη μου φορά πως είναι η μοναξιά Σαββατοκύριακο στο luna park μαζί με τα παιδιά να με ρωτάνε αν την αγαπάω ακόμα τη μαμά Το νου σου, κύριε οδηγέ γλιστράω στις χειρολαβές και από το σπίτι της μπροστά όταν περνάς μη σταματάς Δεν κατεβαίνω πια εδώ κι ας ξέρει πως την αγαπώ ήρθε ο καιρός να δω και `γω καλά πως είναι η μοναξιά Αποδοχή διόρθωσης στίχων Τελική διαμόρφωση στίχων Έντεκα το βράδυ, φεύγω απ’ τη δουλειά και αρχίζω να παλεύω με τη μοναξιά και μέσα στο λεωφορείο της γραμμής μετράω τα φανάρια της διαδρομής Επάνω στο ταμπλό σου γράφουν τα παιδιά μπαμπά, μην τρέχεις κι η μαμά χαμογελάει σε μια φωτογραφία όλους σας φιλάει στην άκρη του καθρέφτη η Παναγιά Το νου σου, κύριε οδηγέ γλιστράω στις χειρολαβές και από το σπίτι της μπροστά όταν περνάς, μη σταματάς Δεν κατεβαίνω πια εδώ κι ας ξέρει πως την αγαπώ Μέσα απ’ τα λάθη τα πολλά μαθαίνω πρώτη μου φορά πως είναι η μοναξιά Ουρές στα σινεμά και ο κόσμος στην πλατεία στην στάση μια παρέα ψάχνει για ταινία και δίπλα ένας παππούς με όλα απορεί πως άλλαξε η νύχτα την Παρασκευή Δε θέλω να κατέβω απ’ το λεωφορείο το άδειο μου το σπίτι θα `ναι πάλι κρύο και πάνω στον καινούργιο άσπρο καναπέ να βλέπω τους λεκέδες του καφέ Το νου σου, κύριε οδηγέ γλιστράω στις χειρολαβές και από το σπίτι της μπροστά όταν περνάς, μη σταματάς Δεν κατεβαίνω πια εδώ κι ας ξέρει πως την αγαπώ Μέσα απ’ τα λάθη τα πολλά μαθαίνω πρώτη μου φορά πως είναι η μοναξιά Σαββατοκύριακο στο luna park μαζί με τα παιδιά να με ρωτάνε αν την αγαπάω ακόμα τη μαμά Το νου σου, κύριε οδηγέ γλιστράω στις χειρολαβές και από το σπίτι της μπροστά όταν περνάς μη σταματάς Δεν κατεβαίνω πια εδώ κι ας ξέρει πως την αγαπώ ήρθε ο καιρός να δω και `γω καλά πως είναι η μοναξιά
Πρώτη αποστολή: cossie		Διορθώσεις: marico butterfly, christina
Πρόσθετες πληροφορίες ή διευκρινίσεις ή στοιχεία που δεν μπορούν να καταγραφούν μέσω της φόρμας
Οι παραπάνω διορθώσεις είναι στο στάδιο της εξέτασης και δεν έχει ελεγχθεί ούτε το περιεχόμενό τους, ούτε η πιθανότητα να μην προτείνουν καμία αλλαγή.