| #1 | Ζεϊμπέκικα αρχιπέλαγα
Στίχοι:
Μουσική:
Γυρεύω στα ναυάγια
ζεϊμπέκικα τρισάγια, φιγούρες σοροκάδες.
Τις νύχτες φαροφύλακες,
γέρο λοστρόμους πίνακες στον άγιο λαμπάδες.
Ζεϊμπέκικα αρχιπέλαγα
σας χόρευα σας γέλαγα σ’ ανάποδη πορεία.
Μάτια υπερωκεάνια
φωτιές ως τα ουράνια σαν τάμα σ’ εκκλησία.
Ζεϊμπέκικα αρχιπέλαγα
σας χόρευα σας γέλαγα στο άσπρο μου δελφίνι.
Στροφές μου, τσιμινιέρες μου
στην πρίμα οι παντιέρες μου κι ο κάβος που με λύνει.
Σφυρίζω στα κοχύλια
μια νότα με τα χείλια κι ένα χορό απτάλη.
Ζεϊμπέκικα μ’ αλμύρα
χόρευα όταν σε πήρα μια νύχτα στην Βεγγάλη.
Ζεϊμπέκικα αρχιπέλαγα
σας χόρευα σας γέλαγα σ’ ανάποδη πορεία.
Μάτια υπερωκεάνια
φωτιές ως τα ουράνια σαν τάμα σ’ εκκλησία.
Ζεϊμπέκικα αρχιπέλαγα
σας χόρευα σας γέλαγα στο άσπρο μου δελφίνι.
Στροφές μου, τσιμινιέρες μου
στην πρίμα οι παντιέρες μου κι ο κάβος που με λύνει. | #2 | Νέοι στίχοι:
Γυρεύω στα ναυάγια
ζεϊμπέκικα τρισάγια,
φιγούρες σοροκάδες.
Τις νύχτες φαροφύλακες,
γέρο λοστρόμους πίνακες γερο-λοστρόμους πίνακες,
στον άγιο λαμπάδες.
Ζεϊμπέκικα αρχιπέλαγα αρχιπέλαγα,
σας χόρευα χόρευα, σας γέλαγα
σ’ ανάποδη πορεία.
Μάτια υπερωκεάνια
φωτιές ως τα ουράνια
σαν τάμα σ’ εκκλησία.
Ζεϊμπέκικα αρχιπέλαγα αρχιπέλαγα,
σας χόρευα χόρευα, σας γέλαγα
στο άσπρο μου δελφίνι.
Στροφές μου, τσιμινιέρες μου μου,
στην πρίμα οι παντιέρες μου
κι ο κάβος που με λύνει.
Σφυρίζω στα κοχύλια
μια νότα με τα χείλια
κι ένα χορό του απτάλη.
Ζεϊμπέκικα μ’ αλμύρα
χόρευα όταν σε πήρα
μια νύχτα στην Βεγγάλη.
Ζεϊμπέκικα αρχιπέλαγα αρχιπέλαγα,
σας χόρευα χόρευα, σας γέλαγα
σ’ ανάποδη πορεία.
Μάτια υπερωκεάνια
φωτιές ως τα ουράνια
σαν τάμα σ’ εκκλησία.
Ζεϊμπέκικα αρχιπέλαγα αρχιπέλαγα,
σας χόρευα χόρευα, σας γέλαγα
στο άσπρο μου δελφίνι.
Στροφές μου, τσιμινιέρες μου μου,
στην πρίμα οι παντιέρες μου
κι ο κάβος που με λύνει. λύνει.
Αποδοχή διόρθωσης στίχων
Τελική διαμόρφωση στίχων
Γυρεύω στα ναυάγια
ζεϊμπέκικα τρισάγια,
φιγούρες σοροκάδες.
Τις νύχτες φαροφύλακες,
γερο-λοστρόμους πίνακες,
στον άγιο λαμπάδες.
Ζεϊμπέκικα αρχιπέλαγα,
σας χόρευα, σας γέλαγα
σ’ ανάποδη πορεία.
Μάτια υπερωκεάνια
φωτιές ως τα ουράνια
σαν τάμα σ’ εκκλησία.
Ζεϊμπέκικα αρχιπέλαγα,
σας χόρευα, σας γέλαγα
στο άσπρο μου δελφίνι.
Στροφές μου, τσιμινιέρες μου,
στην πρίμα οι παντιέρες μου
κι ο κάβος που με λύνει.
Σφυρίζω στα κοχύλια
μια νότα με τα χείλια
κι ένα χορό του απτάλη.
Ζεϊμπέκικα μ’ αλμύρα
χόρευα όταν σε πήρα
μια νύχτα στην Βεγγάλη.
Ζεϊμπέκικα αρχιπέλαγα,
σας χόρευα, σας γέλαγα
σ’ ανάποδη πορεία.
Μάτια υπερωκεάνια
φωτιές ως τα ουράνια
σαν τάμα σ’ εκκλησία.
Ζεϊμπέκικα αρχιπέλαγα,
σας χόρευα, σας γέλαγα
στο άσπρο μου δελφίνι.
Στροφές μου, τσιμινιέρες μου,
στην πρίμα οι παντιέρες μου
κι ο κάβος που με λύνει.
|
