stixoi.info: Μπρίντα(η τελευταία μάγισσα) ( Διορθώσεις )

Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Μπρίντα(η τελευταία μάγισσα) ( Διορθώσεις )

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	130831 Τραγούδια, 269476 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Μπρίντα(η τελευταία μάγισσα)
#1	Μπρίντα(η τελευταία μάγισσα) Στίχοι: Μουσική: Κάποτε κοιτούσες τη μοίρα μέσ’ από γυάλινες σφαίρες Χαράζοντας σύμβολα κύκλους ξόρκια με στίχους να λυτρώσεις τις άρρωστες μέρες. Mα η λάμψη έχει φύγει η μαγεία έχει χαθεί Η αγάπη επίθεση έχει δεχτεί δεν έχει τρόπο πια να γλυτώσει - να αμυνθεί. Σε θυμάμαι να χορεύεις γυμνή μέσα σε φλόγες να βαδίζεις σε αόρατους κόσμους πάνω σε κύματα Σε θυμάμαι και φοβάμαι πώς σε λίγο από κοντά μου θα φύγεις θα χαθείς μέσ’ το σκοτάδι. Κάποτε μιλούσες για πύλες που οδηγούν σε παράλληλους κόσμους χαμένους προορισμούς - κρυμμένους καλά χωρίς φραγμούς και νόθους νόμους Mα η λάμψη έχει φύγει η μαγεία έχει χαθεί Η αγάπη επίθεση έχει δεχτεί δεν έχει τρόπο πια να γλυτώσει - να αμυνθεί. Και έμεινα να θυμάμαι τα λόγια σου εκείνα με γκρίζο παράπονο Το ν’ αλλάξεις ετούτο τον κόσμο ό, τι κι αν κάνεις είναι μάταιο Έτσι αφήνομαι σ’ αυτά τα τραγούδια στους άηχους - ήχους να με ταξιδεύουνε Σ’ εκείνους τους αλλόκοτους κύκλους που μαγεμένοι οι δυο μας χορεύαμε. Έμεινα να θυμάμαι τις νύχτες εκείνες που τον χρόνο μεθάγαμε Τα δροσερά εκείνα τα καλοκαίρια που αγκαλιά με τον ήλιο περνάγαμε Έτσι αφήνομαι σε εικόνες θολές και αναμνήσεις του χτες να με ταξιδεύουνε Σε εκείνους τους παράξενους κύκλους που μαγεμένοι οι δυο μας χορεύαμε.	#2	Νέοι στίχοι: Κάποτε κοιτούσες τη μοίρα μέσ’ από γυάλινες σφαίρες Χαράζοντας σύμβολα κύκλους ξόρκια με στίχους να λυτρώσεις τις άρρωστες μέρες. Κάποτε με κοιτούσες στα μάτια και μ' έκανες σκλάβο σου, χίλια κομμάτια μαζί βρίσκαμε φως μες την νύχτα. χαρούμενο τέλος στα παραμύθια. Mα η λάμψη έχει φύγει η μαγεία έχει χαθεί Η αγάπη επίθεση έχει δεχτεί δεν έχει τρόπο πια να γλυτώσει - να αμυνθεί. Σε θυμάμαι να χορεύεις γυμνή μέσα σε φλόγες να βαδίζεις σε αόρατους κόσμους πάνω σε κύματα Σε θυμάμαι και φοβάμαι πώς σε λίγο από κοντά μου θα φύγεις θα χαθείς μέσ’ το σκοτάδι. Κάποτε μιλούσες για πύλες που οδηγούν σε παράλληλους κόσμους χαμένους προορισμούς - κρυμμένους καλά χωρίς φραγμούς και νόθους νόμους Mα η λάμψη έχει φύγει η μαγεία έχει χαθεί Η αγάπη επίθεση έχει δεχτεί δεν έχει τρόπο πια να γλυτώσει - να αμυνθεί. Και έμεινα να θυμάμαι τα λόγια σου εκείνα με γκρίζο παράπονο Το ν’ αλλάξεις ετούτο τον κόσμο ό, τι κι αν κάνεις είναι μάταιο Έτσι αφήνομαι σ’ αυτά τα τραγούδια στους άηχους - ήχους να με ταξιδεύουνε Σ’ εκείνους τους αλλόκοτους κύκλους που μαγεμένοι οι δυο μας χορεύαμε. Έμεινα να θυμάμαι τις νύχτες εκείνες που τον χρόνο μεθάγαμε Τα δροσερά εκείνα τα καλοκαίρια που αγκαλιά με τον ήλιο περνάγαμε Έτσι αφήνομαι σε εικόνες θολές και αναμνήσεις του χτες να με ταξιδεύουνε Σε εκείνους τους παράξενους κύκλους που μαγεμένοι οι δυο μας χορεύαμε. Αποδοχή διόρθωσης στίχων Τελική διαμόρφωση στίχων Κάποτε κοιτούσες τη μοίρα μέσ’ από γυάλινες σφαίρες Χαράζοντας σύμβολα κύκλους ξόρκια με στίχους να λυτρώσεις τις άρρωστες μέρες. Κάποτε με κοιτούσες στα μάτια και μ' έκανες σκλάβο σου, χίλια κομμάτια μαζί βρίσκαμε φως μες την νύχτα. χαρούμενο τέλος στα παραμύθια. Mα η λάμψη έχει φύγει η μαγεία έχει χαθεί Η αγάπη επίθεση έχει δεχτεί δεν έχει τρόπο πια να γλυτώσει - να αμυνθεί. Σε θυμάμαι να χορεύεις γυμνή μέσα σε φλόγες να βαδίζεις σε αόρατους κόσμους πάνω σε κύματα Σε θυμάμαι και φοβάμαι πώς σε λίγο από κοντά μου θα φύγεις θα χαθείς μέσ’ το σκοτάδι. Κάποτε μιλούσες για πύλες που οδηγούν σε παράλληλους κόσμους χαμένους προορισμούς - κρυμμένους καλά χωρίς φραγμούς και νόθους νόμους Mα η λάμψη έχει φύγει η μαγεία έχει χαθεί Η αγάπη επίθεση έχει δεχτεί δεν έχει τρόπο πια να γλυτώσει - να αμυνθεί. Και έμεινα να θυμάμαι τα λόγια σου εκείνα με γκρίζο παράπονο Το ν’ αλλάξεις ετούτο τον κόσμο ό, τι κι αν κάνεις είναι μάταιο Έτσι αφήνομαι σ’ αυτά τα τραγούδια στους άηχους - ήχους να με ταξιδεύουνε Σ’ εκείνους τους αλλόκοτους κύκλους που μαγεμένοι οι δυο μας χορεύαμε. Έμεινα να θυμάμαι τις νύχτες εκείνες που τον χρόνο μεθάγαμε Τα δροσερά εκείνα τα καλοκαίρια που αγκαλιά με τον ήλιο περνάγαμε Έτσι αφήνομαι σε εικόνες θολές και αναμνήσεις του χτες να με ταξιδεύουνε Σε εκείνους τους παράξενους κύκλους που μαγεμένοι οι δυο μας χορεύαμε.
Πρώτη αποστολή: melancholisths, Γιάννης		Διορθώσεις: melancholisths, Γιάννης
Πρόσθετες πληροφορίες ή διευκρινίσεις ή στοιχεία που δεν μπορούν να καταγραφούν μέσω της φόρμας
Οι παραπάνω διορθώσεις είναι στο στάδιο της εξέτασης και δεν έχει ελεγχθεί ούτε το περιεχόμενό τους, ούτε η πιθανότητα να μην προτείνουν καμία αλλαγή.