| |
| | Ο θάνατος της τέχνης |  | | |
Στίχοι: Τριανταφυλλίδου Γεωργία
Μουσική: Αμελοποίητα
Ερμηνευτές:
Οι άνθρωποι έχουν ακουστά θανάτους.
Ίσως, γιατί ποτέ δεν θα ακούσουν τον δικό τους.
Ίσως, γιατί ο δικός τους δεν θα εισακούσει φτάνοντας.
Κάθε τόσο, στέκονται όρθιοι
μπροστά σε οριζόντια χώματα.
(Είναι αυτό που λένε διασταύρωση ζωής-θανάτου).
Κάνει μια λύπη διαπεραστική σαν κρύο τότε.
Μετά, καλοκαιριάζει στα νησιά
ούτε γνωρίζουν πού πατά το πόδι τους
κι ότι ο θάνατός τους, τον θάνατο πατάει.
Αφού, αν πιστέψω το μουσείο
σε κάθε επίσκεψη φιλότεχνων ανθρώπων
ο Ποσειδώνας πάντα θα καταπλακώνει έναν γίγαντα
μ’ ολόκληρη τη νήσο Νίσυρο.
Αποστολέας: cactus
| | | | Οι παραπάνω στίχοι είναι στο στάδιο της εξέτασης και δεν έχει ελεγχθεί ούτε το περιεχόμενό τους, ούτε η πιθανότητα να υπάρχουν ήδη στο stixoi. | |
|
|
|
