Το πρώτο κέντημα μου στον καμβά
κάμπος ανθόσπαρτος, θαρείς, και λόγγοι
τα γράμματα, οι γιρλάντες του κι οι φιόγκοι
μαμούδια είναι που τρέχουν και πουλιά.
Στη φτερωτή της φαντασίας μου βάρκα
βάζω πανάκι την παλιά μου μάρκα
και πάω πιστή κι εγώ στη δούλεψη της
ψαρεύοντας τις θύμησες μαζί της...
Στις τέσσερις γωνιές της είχα βάλη
την έγνοια μου, θυμούμαι, για θεμέλιο
κι ως έγερνα όλο σκέψη το κεφάλι
στα χείλη μου δε χάραζε το γέλιο.
Εδώ ήταν ένας μαίαντρος φοβερός
που μ'έσερνε στο ανήσυχο του ρέμα
κ’ η κόκκινη κλωστή μου ήταν σαν αίμα
που τόσμιγε της αγωνίας ιδρώς
Κ’ η πρώτη στη γραμμή της Άλφαβήτα,
"τα γράμματα του τύπου" κι όλο λάθη:
στο σίγμα έχει μια τρύπα και στο θήτα
πόσο αγκυλώθηκε το χέρι ναν το μάθη!
Κι ανέβαινε, κατέβαινε η βελόνα,
και φλόγες μου κεντούσαν την καρδιά
κι ως να είχα στην ψυχή μου κάποιο ανθώνα
μου πέφταν άλικα άνθη στον καμβά