Το περασμένο τ’ όνειρο στον ύπνο μου ξανάδα:
Ήτανε νύχτα ολόμαγη, Μαγιάτικη βραδιά,
Και στη φιλύρα κάτωθε κι απά στην πρασινάδα
Αιώνιας πίστης δίναμε τον όρκο απ’ την καρδιά.

Τον όρκο αυτό εδίναμε ξανά από τόσα χρόνια,
Χαμόγελο ήταν, χάδεμα κι αξέχαστο φιλί
Και μες στο νου τον όρκο σου για να κρατάω αιώνια,
Με είχες δαγκώσει ξαφνικά στο χέρι μου, τρελή.

Ω με τα μάτια τα όμορφα, χρυσή μου αγαπημένη,
Που ξέρεις και δαγκώματα, ξανθούλα μου γλυκιά,
Ήταν καλός ο όρκος σου κι αξέχαστος μού μένει
Μα περιττό το δάγκωμα στου Μάη τη βραδινιά.

Μετάφραση: Άγγελος Δόξας.