Η χνουδωτή νύχτα μόλις εγέννησε
το αυγό του κρανίου μου –επώαση
του κρόκου του παραλογισμού μου
ο ήλιος μες στο λιωμένο μάτι μου

σε λίγο ελευθερωμένο το πουλί
από το ποίημα όπου ήταν φυλακή
φτερούγισε στους τέσσερεις ορίζοντες που σκίρτησαν
απ’ την καρδιά μου τώρα έμεινε μόνο το κατακάθι

φτέρωμα - πρίσμα εφτάχρωμο
ψυχή που φλέγεται από εφτά πόνους
κάθε πλάσμα που μεταμορφώνεται
δεν το χωράει πια το αυγό
βγαίνει και αναδύεται στο σύμπαν ολοκαίνουργιο
έξω από το κέλυφος του τίποτα

Μετάφραση: Ε.Χ. Γονατάς.