Θεέ μου, τι στομφώδης ηθοποιός!
Ακόμα και εκτός σκηνής, μελοδραματικά παρουσίαζε
την κατά σύμπτωση ζωή της.
Μπορούσε να μας μεταφέρει μέσα σ’ αυτήν
υπό το πρόσχημα ότι ήταν στ’ αλήθεια.
Κάποτε, λαχανιαστά προσπάθησε να κάνει πραγματικότητα
κάτι υποθετικό, με αποτέλεσμα
να χάσουμε το τρένο!
Ένα βράδυ
γύρισε σπίτι φέρνοντας
μαζί τον εαυτό της: κάτι
πίσω από κάτι πίσω
από κάτι - κάτι που δεν
άντεχε πλέον θεατρινισμούς,
προτιμώντας έναν έντιμο θάνατο
από μια ακόμη ψευτοανάσταση.