Οι δρόμοι του έρωτα, της πέτρας, της αυλής αδειάζουν.

Μιαν ευχή μοιράζεται στα στόματα, όπως ο ουρανός στα δέντρα

Καλώς σου ταξίδι

Καμένο ξύλο κρεμιέται στις καμινάδες
Καπνός που λιγοστεύει, αλλάζει σχήματα στο κενό
Χτυπάει φτερούγα στο νερό, στον άνεμο, χάνεται.

Οι υπόλοιποι στα καφενεία.
Σκύβουμε πάνω σε νεκρές εφημερίδες,
ψάχνοντας υπουργούς, εξάστηλα, προγράμματα.
Οι σελίδες λευκές.

Λευκότητα νοσοκομείου παντού
μυρωδιά συντηρητικού και αποσύνθεση.