Στον γιατρό μου Δημήτρη Παπουτσά.

Του Ιπποκράτη ιερέας, αναστέλλεις!
Του νυστεριού τραγουδιστής, μοιρολογάς!
Κι οι ελπίδες όλες, πάντα συμπληγάδες
όταν τη μάσκα και τα γάντια σου φοράς!

Τα έργα σου, στομίες και μια κύστη
να τρέχεις να προλάβεις ειλεό
και όταν προσπαθείς να ξαποστάσεις
σαράντα ν’ ανεβάζεις πυρετό!

Ναυταθλητής αλός π’ ανεμοδέρνει!
Τ’ Ασκληπιού ιερομάντης, ξεναγός!
Καθήκον κι ανθρωπιά να σε μετράνε!
Tων ασκουμένων ανατόμος, ξεναγός!

Κιτάπια κλείνω λογισμού και περιμένω
να μετατρέψεις οιμωγές χειρουργικές!
Τα χέρια σου, τιμής παραδουλεύτρα
κι τόλμη σου, να κλείνεις τις πληγές!