Χρόνια τώρα κυνηγάω
αυτό που τόσο αγαπάω
πέφτω μια σε τοίχο , μια σε γκρεμό
τοίχο σπάω με κεφαλι
στον γκρεμό παω απ την άλλη
και δε ντρέπομαι να σου το πω

Τώρα πια λοιπόν δε σκάω
τι κρατάω ; τι πετάω ;
Ταυτότητα δεν ψάχνω εδώ
κύκλους η αγάπη κανει
κι οποιος σπάει τον κύκλο χάνει
και δε ντρέπομαι να σου το πω

Κι έκανα το πιάνο μαύρο σκρίνιο
δένω το λαούτο και το λύνω
την τηλεόραση έκανα ενυδρείο
έτσι γλίτωσα τον παπά και το φορείο

Άλλαξα απο μέσα όσο κι απ έξω
μα ρούχα δανεικά δε θα γυρέψω
σα χωράφι το “εγώ” μου οργώνω
και στο μηδέν αρχίζω και τελειώνω

Βάφτισα και τα πλατάνια , τέντα
τον ήχο έκλεισα σε μια πατέντα
απο αγάπη , πείσμα και ανάγκα
του Καραγκιόζη έστησα παράγκα

Βαλέρια , Apotihans και Πάνο
Οδυσσέα μου φωτοδότη , καπετάνιο
Δεμένος στο κατάρτι σας σφυρίζω
και στο μηδέν τελειώνω και αρχίζω