Σα να `μαι ο Ερωτόκριτος, θα καρτερώ για σένα

και στα ουράνια θα κρατώ, τ’ αστέρια αναμμένα.

Πριν να χαράξει η αυγή, στον κόσμο Αρετούσα

για το δοξάρι της καρδιάς, έλα και γίνε μούσα.



Μ’ αγάπη φαίνω τις νυχτιές, μεταξωτό υφάδι

να σε τυλίξω μάτια μου, σαν πέσει το σκοτάδι.

Με χίλιους όρκους μπιστικούς, κοντά σου είμαι δεμένη

για σένα Ερωτόκριτε, μονάχα είμαι πλασμένη.



Ο Ερωτόκριτος εγώ, κι εσύ η Αρετούσα

αχ, τόσα χρόνια δίχως σου, γι’ αγάπη πως μιλούσα.

Ο Ερωτόκριτος εσύ, κι εγώ η Αρετούσα

αχ, τόσα χρόνια δίχως σου, γι’ αγάπη πως μιλούσα.

Ο Ερωτόκριτος δεντρί, κι η Αρετούσα κλώνος

αχ, ν’ ανασαίνουμε μαζί, μέχρι να ζει ο κόσμος.



Πριν το φεγγάρι να χαθεί, πριν φύγει σ’ άλλους τόπους

και με ασημοτύλιγμα, πλανέψει τους ανθρώπους...

μάγεψε Αρετούσα μου το φως του με τα μάτια

να φέγγει στα κρυμμένα μας, του πόθου μονοπάτια..



Θα το μαγέψω με γητειές, και με αγάπης ξόρκι

και μ’ όσα λόγια μυστικά, μας ένωσαν οι όρκοι

Αχ, το φεγγάρι έκανα, στο πάθος ξωμολόγο

και του `πα ότι χώρια σου, να ζω δε βρίσκω λόγο.



Ο Ερωτόκριτος εγώ, κι εσύ η Αρετούσα

αχ, τόσα χρόνια δίχως σου, γι’ αγάπη πως μιλούσα.

Ο Ερωτόκριτος εσύ, κι εγώ η Αρετούσα

αχ, τόσα χρόνια δίχως σου, να ζω πως το μπορούσα.

Ο Ερωτόκριτος δεντρί, κι η Αρετούσα κλώνος

αχ, ν’ ανασαίνουμε μαζί, μέχρι να ζει ο κόσμος.