Σε βλέπουν τα ματάκια μου,
και μου περνά ο πόνος
αδύνατο ΄ναι μάτια μου,
να ζήσω πλέον μόνος

Και γιατί δεν μας το λες
τον πόνο που΄χεις κι όλο κλαις
και γιατί δεν μ'άνοιξες
παρά το τζάμι σφάλισες

Πνοή δεν έχω για να ζω
και στήθος για ν΄αντέξω
μη με παιδεύεις άδικα
με δίχως να σου φταίξω