Χθες το βράδυ σε συνάντησα στο δρόμο
με έναν άλλον από μπροστά μου να περνάς.
Δεν περίμενα τόσο εύκολα να προχωρήσεις
σε μιαν άλλη αγκαλιά.

Στα μάτια τον κοίταζες και τον φιλούσες όπως εμένα
κι ένιωσα την ζωή μου να σταματάει ξαφνικά.
Όσο κι αν προσπάθησα από μέσα μου να σε βγάλω
δεν τα κατάφερα ποτέ μου τελικά.

Ποτέ δεν θα μπορέσω να δεχτώ ότι τελειώσαμε
τις στιγμές μας να ξεχάσω, να ξεπεράσω ότι νιώσαμε.
Πάντα το χρόνο θα γυρίζω και κάθε βράδυ θα ελπίζω
πως θα ακούσω στην πόρτα τα κλειδιά.

Ποτέ δεν θα μπορέσω να σε βγάλω απ' το μυαλό μου
και ας ξέρω πως καταστρέφομαι κι ας βουλιάζω στο βυθό μου.
Θα ‘μαι εδώ να περιμένω, να σε σκέφτομαι, να κλαίω
και ας ξέρω πως πια δε σ' αφορά
μα θέλω να 'σαι ειλικρινά πάντα καλά.

Το κεφάλι γύρισες μ’ ένα βλέμμα που μιλούσε
αμηχανία έδειξες και δεν είπες ούτε γεια.
Που να φανταζόμουνα πως θα γινόμασταν δυο ξένοι
πως θα χανόντουσαν όρκοι και φιλιά.

Ποτέ δεν θα μπορέσω να δεχτώ ότι τελειώσαμε
τις στιγμές μας να ξεχάσω, να ξεπεράσω ότι νιώσαμε.
Πάντα το χρόνο θα γυρίζω και κάθε βράδυ θα ελπίζω
πως θα ακούσω στην πόρτα τα κλειδιά.

Ποτέ δεν θα μπορέσω να σε βγάλω απ' το μυαλό μου
και ας ξέρω πως καταστρέφομαι κι ας βουλιάζω στο βυθό μου.
Θα ‘μαι εδώ να περιμένω, να σε σκέφτομαι, να κλαίω
και ας ξέρω πως πια δε σ' αφορά
μα θέλω να 'σαι ειλικρινά πάντα καλά.