Χαρούλα της οδού Αμερικής, Χαρούλα
δεν φταις εσύ, δεν φταίω εγώ,
ίσως να φταίξαμε κι οι δυο
που ανταμώσαμε φτωχοί, Χαρούλα.

Εσύ ορφανεμένη κόρη
μ’ ένα τσιτάκι βερεσέ,
εγώ της ξενιτιάς αγόρι
χωρίς τσιγάρο και καφέ,
στης κοινωνίας το νυστέρι
χαμένοι από χέρι.

Χαρούλα της οδού Αμερικής, Χαρούλα
δεν φταις εσύ, δεν φταίω εγώ,
ίσως να φταίξαμε κι οι δυο
που ανταμώσαμε φτωχοί, Χαρούλα.

Εσύ με όνειρα μεγάλα
στις τρικυμίες της ζωής,
εγώ με άγχος και πολλά άλλα
να τα πετύχεις πως μπορείς,
ένας δεσμός βασανισμένος
μονάχος του χαμένος.

δεν φταις εσύ, δεν φταίω εγώ,
Χαρούλα, Χαρούλα, Χαρούλα,
ίσως να φταίξαμε κι οι δυο
Χαρούλα.