Βράδυ βροχερό πως με παγώνεις
κι είναι απόκοτος ο λογισμός,
στάλες της βροχής διαβάτες μόνοι
σύννεφο βαρύ ο χωρισμός.

Κι εσύ πεταλούδα μου που πας
κι άνοιξες φτερά και ταξιδεύεις,
με ποιον ήλιο έφυγες και πας
σε ποιον ουρανό θα με γυρεύεις.
Σε ποιον ουρανό έφυγες και πας
σε ποιο σύννεφο θα με γυρεύεις.

Μείναν αδειανοί κι έρημοι οι δρόμοι
κι άστραψε στη νύχτα κεραυνός
μπρος απ’ του σπιτιού σου το μπαλκόνι
μόνος η βροχή κι ο ουρανός.

Κι εσύ πεταλούδα μου που πας
κι άνοιξες φτερά και ταξιδεύεις,
με ποιον ήλιο έφυγες και πας
σε ποιον ουρανό θα με γυρεύεις.
Σε ποιον ουρανό έφυγες και πας
σε ποιο σύννεφο θα με γυρεύεις.