Τι πλάσμα είσαι τι παιδί
και ποιος δεν θέλει να σε δει
αρχόντισσα στο πλάι του
φωτιά στο μαξιλάρι του.

Ποιος έμεινε που να μη πει
κουβέντα για τα κάλλη σου,
τρελαίνεις κόσμο και ντουνιά
στο σκέρτσο, στο γινάτι σου.
Αχ, τρελαίνεις κόσμο και ντουνιά.

Τι κρίμα να μη σε χαρώ
εγώ που σ’ ήθελα καιρό,
να σ’ έχω, ποιος τη χάρη μου,
γυναίκα και καμάρι μου.

Ποιος έμεινε που να μη πει
κουβέντα για τα κάλλη σου,
τρελαίνεις κόσμο και ντουνιά
στο σκέρτσο, στο γινάτι σου.
Αχ, τρελαίνεις κόσμο και ντουνιά.