Ανέχτηκα να με πληγώνουνε
άνθρωποι δίχως αξία,
τους άφηνα να με ματώνουνε
δίχως να δίνω σημασία.

Μια ματιά γεμάτη απ’ τον πόνο έριχνα
σαν να τους έλεγα το ξέρετε τι είστε.
Είστε ψεύτες,
ψεύτες κι υποκριτές δεν σας φοβάμαι,
σας περιφρονώ και μόνο σας λυπάμαι.
Πόσο λυπάμαι.

Ανέχτηκα να κομματιάζουνε
όνειρα που είχα κάνει
μα ήξεραν πως δεν με φτάνουνε
κι ότι κι αν κάνουν είναι πλάνη.

Μια ματιά γεμάτη απ’ τον πόνο έριχνα
σαν να τους έλεγα το ξέρετε τι είστε.
Είστε ψεύτες,
ψεύτες κι υποκριτές δεν σας φοβάμαι,
σας περιφρονώ και μόνο σας λυπάμαι.
Πόσο λυπάμαι.