Ούτε που κατάλαβα πως ήρθα εδώ,
δαίμονες μιας νύχτας μεθυσμένης
μ’ έχουν σύρει με σαράντα πυρετό
το παράθυρό σου να κοιτώ.

Πως ιδρώνουν στην παλάμη τα παλιά κλειδιά
που άνοιγαν την πόρτα της αγάπης.
Την έκλεισα ένα βράδυ κι έφυγα μακριά
βάζοντας στα ίχνη μου φωτιά.

Τ’ όνομά σου θέλω να φωνάξω
πίσω από το τζάμι να σε δω.
Τη σκιά σου λίγο να κοιτάξω
κι όπως ήρθα πάλι θα χαθώ.

Έξω απ’ τη ζωή σου τώρα τριγυρνώ,
σαν τον δολοφόνο που επιστρέφει.
Τρελαμένος που δεν ξέρεις τι περνώ,
ούτε και με παίρνει να σου πω.

Πως ιδρώνουν στην παλάμη τα παλιά κλειδιά
που άνοιγαν την πόρτα της αγάπης.
Την έκλεισα ένα βράδυ κι έφυγα μακριά
βάζοντας στα ίχνη μου φωτιά.

Τ’ όνομά σου θέλω να φωνάξω
πίσω από το τζάμι να σε δω.
Τη σκιά σου λίγο να κοιτάξω
κι όπως ήρθα πάλι θα χαθώ.