Δεν είναι όλα τα βράδια ίδια, όλα τα πρωινά,
είναι η δικιά μου η συνήθεια να σε νιώθω συχνά.
Το ένα πονάει το άλλο λυτρώνει
μα κανένα δε φανερώνει που είναι η αγάπη.

Να μάθω πως περνάς δε θέλω,
ούτε τα μάτια σου αν κλαίνε,
κι αν έρθουν λόγια και σου λένε
μη φοβηθείς.
Ξέρω δεν έπρεπε, δεν θέλω,
για μια στιγμή μονάχα φταίω,
κι αυτό το κράτησα σου λέω,
μη φοβηθείς.

Δεν είναι όλα τα βράδια ίδια, όλα τα πρωινά,
τη μια ξεχνάω την αλήθεια, την άλλη πέφτω ξανά.
Κάπου ένα φίλος με σηκώνει
μα κανένας δε φανερώνει που είναι η αγάπη.

Να μάθω πως περνάς δε θέλω,
ούτε τα μάτια σου αν κλαίνε,
κι αν έρθουν λόγια και σου λένε
μη φοβηθείς.
Ξέρω δεν έπρεπε, δεν θέλω,
για μια στιγμή μονάχα φταίω,
κι αυτό το κράτησα σου λέω,
μη φοβηθείς.