Φοβάμαι λίγο την ζωή
γιατί περνά σε μια στιγμή
από τη μια παιδί μικρό και τώρα γέρος να κοιτώ

Να περιμένω...
Να περιμένω...

Με δυσκολία περπατώ
δεν κατεβαίνω στο χωριό
απ το κρεβάτι στο μπαλκόνι βόλτες φέρνω και περιμένω.

Μα δεν φοβάμαι σαν θα 'ρθει ο χάρος να μ' επισκεφτεί
μετρώ τις μέρες τον καιρό
που όλους τους φίλους μου ξανά θα ανταμώσω... θ ανταμώσω...

Δεν θέλω δάκρυα να δω μόνο κλαρίνα και χορό
και με χαρά στον ουρανό να σκαρφαλώσω,
να σκαρφαλώσω το πιο ψηλό βουνό.