Που θα πάει, θα μπει μια σειρά
ήδη έχω μαζέψει πολλά,
από όσους περνάνε και κρίνουν,
τάζουν κι αγγίζουν ζεστά.

Κι αν δεν πει πως θα προλάβω λοιπόν
στο δικό να ζήσω μου παρόν
αφού πάντα μ’ αφήνουν στην πόρτα
χαλάκι για κάθε γνωστό.

Και τι θέλεις να κάνω
χρόνο δεν έχω να σκεφτώ,
ποντάρω στην τύχη τα βράδια
γυρνάω στις πέντε, δεν είναι σωστό.

Και τι θέλεις να δείξω
αν σε θυμάμαι κι αν πονώ,
ποντάρω στα όχι π’ αφήνεις
μεθάω για πέντε, δεν είναι σωστό.

Που θα πάει, θα μπει μια σειρά
είναι τα χρόνια στο στήθος γροθιά,
που κρεμάν σε ανθρώπους ταμπέλες
δικάζουν και φεύγουν φτωχά.

Κι αν δεν πει τι θα γίνει λοιπόν
σε ποιανού τη ζωή θα ‘μαι απών,
αφού όσο γερνάω αγαπάω
ότι μισούσα καιρό.

Και τι θέλεις να κάνω
χρόνο δεν έχω να σκεφτώ,
ποντάρω στην τύχη τα βράδια
γυρνάω στις πέντε, δεν είναι σωστό.

Και τι θέλεις να δείξω
αν σε θυμάμαι κι αν πονώ,
ποντάρω στα όχι π’ αφήνεις
μεθάω για πέντε, δεν είναι σωστό.