Άκου ένα παραπονάκι
που με πνίγει βρε Μαράκι
όλο μ’ έχεις στην τρεχάλα
αγκαλιά με μια μπουκάλα.

Αφού ξέρεις βρε μωρό μου
ότι είσαι το βάσανό μου,
μου ‘χεις κάψει την καρδιά μου
βρε Μαρία Παναγιά μου.

Σαν τη σβούρα βρε κυρά μου
μου ‘χει φύγει η μαγκιά μου,
στα μπαράκια όλο γυρίζω
και τους άγιους συγυρίζω.

Σαν τη σβούρα βρε Μαρία
έχω βαρεθεί να ψάχνω,
τι κηδεία μου ‘χεις κάνει
αγκαλιά μ’ ένα μπουκάλι.

Το κρεβάτι μ’ έχει χάσει
και τ’ αφεντικό φωνάζει,
τα γατάκια σου μαλώνουν
τα πουλιά μου ζαχαρώνουν

Χαρδαβέλας, Νικολούλη
ψάχνουν την Ελλάδα ούλη
και στα Νέα αγγελία
έχω βάλει βρε Μαρία.

Σαν τη σβούρα βρε κυρά μου
μου ‘χει φύγει η μαγκιά μου,
στα μπαράκια όλο γυρίζω
και τους άγιους συγυρίζω.

Σαν τη σβούρα βρε Μαρία
έχω βαρεθεί να ψάχνω,
τι κηδεία μου ‘χεις κάνει
αγκαλιά μ’ ένα μπουκάλι.