Σαν γεμίσει το φεγγάρι δρόμο δίνει για να πάρει,
δίνει κάτι από εσένα κι εγώ λαχταρώ.
Γύρισα την οικουμένη, τύχη ανεμοδαρμένη,
στο δικό σου το στενάκι όμως σταματώ.

Φθινοπωρινό φεγγάρι η καρδιά μου έχει πάρει
μ’ έχει πάρει και πετάω ως τον ουρανό.
Πέφτουν κίτρινα τα φύλλα μα τα μάτια της δεν είδα
στο παράπονο θα λιώνω και θα τραγουδώ.

Απ’ τα χείλη σου πιασμένος στη μορφή σου καρφωμένος
στ’ όνειρο μου είμαι διωγμένος πρόσφυγας μικρός.
Μια κουβέντα μ’ ανασταίνει η σιωπή σου με πεθαίνει
ένα πράγμα πια μου μένει να σε αγαπώ.

Φθινοπωρινό φεγγάρι η καρδιά μου έχει πάρει,
μ’ έχει πάρει και πετάω ως τον ουρανό.
Πέφτουν κίτρινα τα φύλλα μα τα μάτια της δεν είδα
στο παράπονο θα λιώνω και θα τραγουδώ.