Πως τολμάς, πως τολμάς
να μου λες μ’ αγαπάς, δεν είναι έτσι η αγάπη.
Πάει τόσος καιρός
είναι ο χρόνος γιατρός στα μεγάλα τα πάθη.
Πως τολμάς, πως τολμάς
να μου λες μ’ αγαπάς, δεν είναι έτσι η αγάπη.

Πισώπλατα δεμένα είναι τα χέρια μου
γερά οι αναμνήσεις τα κρατούν,
στον τοίχο γυρισμένα είναι τα μάτια μου
εσένα που ξανάρθες να μη δουν.

Πως τολμάς, πως τολμάς
να μου λες μ’ αγαπάς, δεν είναι έτσι η αγάπη.
Πάει τόσος καιρός
είναι ο χρόνος γιατρός στα μεγάλα τα πάθη.
Πως τολμάς, πως τολμάς
να μου λες μ’ αγαπάς, δεν είναι έτσι η αγάπη.

Βαριά φυλακισμένα είναι τα λόγια μου
στο στόμα μου που αρνιέται να μιλά,
μια πέτρα η καρδιά μου μες στο στήθος μου
την πέτρωσες και πια δεν μ’ αγαπά.

Πως τολμάς, πως τολμάς
να μου λες μ’ αγαπάς, δεν είναι έτσι η αγάπη.
Πάει τόσος καιρός
είναι ο χρόνος γιατρός στα μεγάλα τα πάθη.
Πως τολμάς, πως τολμάς
να μου λες μ’ αγαπάς, δεν είναι έτσι η αγάπη.