Νύχτα κι εγώ δεν ξέρω που πηγαίνω
νιώθω πως ζω σ’ ένα τοπίο ξένο.
Τάσεις φυγής στο άγνωστο με πάνε
σκέψεις θολές με πνίγουν, με μεθάνε.

Η απονιά σου με τυλίγει
με ταπεινώνει και με πνίγει,
μ’ έχει σαν άνθρωπο ο τρόπος σου πληγώσει
τον έρωτα σου δανεικό μου είχες δώσει.

Η απονιά σου με τυλίγει
με ταπεινώνει και με πνίγει,
γι αυτό απόψε προσπαθώ ν’ αποφασίσω
οριστικά να χαθώ, να σε αφήσω.

Νύχτα θα βγω ν’ αλλάξω χαρακτήρα
θαρρείς σταυρό μου φόρτωσε η μοίρα.
Θες να κλειστώ στο άδειο σου το βλέμμα
ψέμα πουλάς γιατί είσαι μόνο ψέμα.

Η απονιά σου με τυλίγει
με ταπεινώνει και με πνίγει,
μ’ έχει σαν άνθρωπο ο τρόπος σου πληγώσει
τον έρωτα σου δανεικό μου είχες δώσει.

Η απονιά σου με τυλίγει
με ταπεινώνει και με πνίγει,
γι αυτό απόψε προσπαθώ ν’ αποφασίσω
οριστικά να χαθώ, να σε αφήσω.