Εγώ θυσία έγινα για σένα
μα εσύ δεν πόνεσες ποτέ για μένα.
Πάντα κοιτούσες να με κοροϊδεύεις
και τη φτωχή μου την καρδιά να την παιδεύεις.

Θα φύγω από σένα να ξενοιάσω
τα βάσανα, τις πίκρες να ξεχάσω,
να ησυχάσει λίγο το κορμί μου
απ’ τα μαρτύρια που έχω στη ζωή μου.

Να κόψεις μια για πάντα τις ελπίδες
με γέμισες στο πρόσωπο ρυτίδες,
θα φύγω για να βρω τη γιατρειά μου
πολύ με κούρασες, ασπρίσαν τα μαλλιά μου.