Κέντρος χαρά στην τύχη σου που Χάρο δε φοβάσαι
μον’ ανιμένεις άνοιξη και πρασινοφοράσαι.

Και να ‘μουν Ασιδέρωτας Χάρο να μη φοβούμαι
και ν’ ανιμένω άνοιξη να πρασινοφορούμαι.

Ε, Κέντρος κι Ασιδέρωτα να ‘χα το τυχερό σας
που δεν τον ανιμένετε ποτές το θάνατό σας.

Όρη δε σας λυπούμαι μπλιό και συγχωρέσετέ μου
μ’ απού σας πορπατήξανε δε λησμονώ ποτέ μου.