Μολύβι παίρνω και χαρτί
τα λάθη μου να συγκρατεί
βαριές κουβέντες και φτηνές δικαιολογίες.
Εκ προμελέτης να γυρνάς
από καρδιάς να με ξεχνάς
μεγάλα εγκλήματα μικρές απολογίες.

Σκεπάζω τους καθρέφτες μου,
φυγάδευσα τους κλέφτες μου
μιλιά δεν έβγαλα κι ας δάγκωναν οι λύκοι.
Εγώ λιγότερος κι εσύ
με τη ζωή μου τη μισή
στην τσέπη άτσαλα σαν ξένο χαρτζιλίκι.

Μολύβι μόνο και χαρτί
με άδεια χέρια σε γιορτή
σκυφτό σημείο είναι αυτά που προσπερνάμε.
Κοιτάζω κάπως μήπως δω
πως ξεκινήσαμε από εδώ
πως γνωριστήκαμε κι αγνώριστοι γυρνάμε.

Σκεπάζω τους καθρέφτες μου,
φυγάδευσα τους κλέφτες μου
μιλιά δεν έβγαλα κι ας δάγκωναν οι λύκοι.
Εγώ λιγότερος κι εσύ
με τη ζωή μου τη μισή
στην τσέπη άτσαλα σαν ξένο χαρτζιλίκι.