Στης καρδιάς μου τα σαλόνια
σ’ είχα κάνει εγώ κυρά
μα σαν μπήκες εκεί μέσα
μ’ άρχισες πολλά νερά.

Βρε καρδιά αχάριστη,
άπονη και άπιστη,
σ’ είχα πάρει για άριστη
μα είσαι γυναίκα αχάριστη.

Στη καρδιάς τα σκαλοπάτια
σ’ είχα βάλει να πατάς
μα σαν βρέθηκες ‘κει πάνω
πονηρά την κοπανάς.

Βρε καρδιά αχάριστη,
άπονη και άπιστη,
σ’ είχα πάρει για άριστη
μα είσαι γυναίκα αχάριστη.