Τι ήθελες φτωχή καρδιά μου
και αγάπησες βαθιά,
τόσο δυνατή γυναίκα
τέτοια λάγνα ομορφιά

Να που σ’ έβαλε στην άκρη
και μονάχη τώρα κλαις
δεν στεριώνουνε αγάπη
οι μεγάλες ομορφιές.

Όσο δυνατό είναι το κρασί που πίνεις
τόσο πιο πολύ μεθάς
κι όσο όμορφη γυναίκα έχεις
τόσο πιο πού πονάς.

Τι κι αν πίνω τα ποτήρια
ένα ένα απανωτά
η φουρτούνα μένει ίδια
στην καημένη μου καρδιά.

Μαύρη να ‘τανε η ώρα
που ‘μπλεξα με τις φωτιές.
δεν στεριώνουνε αγάπη
οι μεγάλες ομορφιές.

Όσο δυνατό είναι το κρασί που πίνεις
τόσο πιο πολύ μεθάς
κι όσο όμορφη γυναίκα έχεις
τόσο πιο πού πονάς.