Τι με σκοτώνει,
κάθε ώρα και λεπτό νιώθω πιο μόνη
η ζωή σαν ένα όνειρο τελειώνει και εγώ είμαι μόνη.
Αλλάζει η νύχτα,
στο φεγγάρι μου να πω μια καληνύχτα
με ένα όνειρο δεν τελειώνει η νύχτα, μα δεν σε είχα.

Μες τα λασπόνερα μπορώ να περπατήσω
δεν σου ζητώ βοήθεια και ούτε θα λυγίσω.
Να γίνουνε τα δάκρυα ένα με τη βροχή
ο χωρισμός σου θα πονάει ακόμα μια ζωή.

Άκου με λίγο και μην κλαις
εδώ να κλείσουν οι πληγές που έχουμε ανοίξει.

Πολλά τα λάθη,
στη ζωή και στην καρδιά μου ήσουν αγκάθι,
κάπου μέσα μου κρυφά ήσουνα κάτι, ήσουν αγκάθι.
Μοναξιά μου,
κάθε βράδυ σε έχω πάντα συντροφιά μου
να γλυτώσω δεν μπορώ απ' τα δεσμά μου, μοναξιά μου.

Μες τα λασπόνερα μπορώ να περπατήσω
δεν σου ζητώ βοήθεια και ούτε θα λυγίσω.
Να γίνουνε τα δάκρυα ένα με τη βροχή
ο χωρισμός σου θα πονάει ακόμα μια ζωή.

Άκου με λίγο και μην κλαις
εδώ να κλείσουν οι πληγές που έχουμε ανοίξει.