Έχει η νύχτα πόρτα ανοιχτή
το φεγγάρι μας ανοίγει δρόμο
είσαι το βαθύτερο βαθύ
στου επιφανειακού τον κόσμο.

Άγγελός σου θα ‘μαι αν χαθείς
κι αν χαθείς για μένα μην φοβάσαι,
όταν αγκαλιά μου κοιμηθείς
ο παράδεισος μου πάλι θα ’σαι.

Ο παράδεισος μου έχει τ’ όνομά σου
των ματιών σου τον υπέροχο βυθό.
Ο παράδεισος μου έχει τ’ άρωμά σου
τη φωνή σου, όταν λες το σ’ αγαπώ.

Ο παράδεισος μου είναι η σκιά σου
το συναίσθημα που νιώθω στο φιλί
σ’ αμμουδιές το σχήμα απ’ τα βήματά σου
ο παράδεισος μου, φως μου, είσαι εσύ.

Πέφτει καλοκαιρινή βροχή
κι έχει συννεφιά, μα είναι απάτη
μη μου λες πως τ’ άστρα έχουν κρυφτεί
λάμπουν, όπως λάμπει κι η αγάπη.

Κι η αγάπη είναι πια για μας
ο μονόδρομος μας και θυμήσου
στις ερήμους κάθε μοναξιάς
ο παράδεισος μου, η ύπαρξή σου.

Ο παράδεισος μου έχει τ’ όνομά σου
των ματιών σου τον υπέροχο βυθό.
Ο παράδεισος μου έχει τ’ άρωμά σου
τη φωνή σου, όταν λες το σ’ αγαπώ.

Ο παράδεισος μου είναι η σκιά σου
το συναίσθημα που νιώθω στο φιλί
σ’ αμμουδιές το σχήμα απ’ τα βήματά σου
ο παράδεισος μου, φως μου, είσαι εσύ.