Αυτό που ζούμε να μη το πούμε πουθενά
γιατί τα μάτια είναι πολλά κι εγώ έχω σχέδια τρέλα
Αυτό που ζούμε να μην το μάθει άλλος κανείς
γιατί καρδιά μου είναι νωρίς κι ίσως να ματιαστούμε.

Πότε μου δεν περίμενα να ζήσω τέτοια αγάπη
μοναδικό μου μονοπάτι στον δικό μου χάρτη.
Είσαι αυτό που ονειρευόμουν σε όλη την ζωή μου
επιλογή δική μου λιμάνι στο νησί μου.

Παίρνεις μαζί κάθε πόνο το γέλιο σου οξυγόνο
στο βλέμμα σου κάθε βήμα φέρνει κοντά την ελπίδα.
Κι άσε τους άλλους να ρωτάνε τι τρέχει
αυτό που ζούμε η καρδιά τους δεν το αντέχει.

Αυτό που ζούμε να μη το πούμε πουθενά
γιατί τα μάτια είναι πολλά κι εγώ έχω σχέδια τρέλα
Αυτό που ζούμε να μην το μάθει άλλος κανείς
γιατί καρδιά μου είναι νωρίς κι ίσως να ματιαστούμε.
Αχ να μην ματιαστούμε.

Τυχαία βρέθηκα να ζω μες στα δικά σου χέρια
από την πρώτη σου αγκαλιά να περπατάω στα αστέρια.
Σαν όνειρο ζωγραφισμένο στο δικό μου δέρμα
και της καρδιάς το κέρμα Να δείχνει μόνο εσένα.

Παίρνεις μαζί κάθε πόνο το γέλιο σου οξυγόνο
στο βλέμμα σου κάθε βήμα φέρνει κοντά την ελπίδα.
Κι άσε τους άλλους να ρωτάνε τι τρέχει
αυτό που ζούμε η καρδιά τους δεν το αντέχει.

Και ας με ρωτούν γιατί και πως
γελάω και κάνω σαν τρελός
εγώ ποτέ μου δεν τους απαντάω
εσένα έχω φυλαχτό
στον κόσμο ετούτο τον κακό
στο γέλιο το δικό σου με ξεχνάω.

Αυτό που ζούμε να μη το πούμε πουθενά
γιατί τα μάτια είναι πολλά κι εγώ έχω σχέδια τρέλα
Αυτό που ζούμε να μην το μάθει άλλος κανείς
γιατί καρδιά μου είναι νωρίς κι ίσως να ματιαστούμε.
Αχ να μην ματιαστούμε.