Έφυγες σαν φύλλο στο βοριά
κι εγώ απέμεινα εδώ
να ψάχνω δύναμη ξανά
να συμπληρώσω το κενό
ξαφνικά με απειλεί
η γκρίζα μοναξιά
κι η πυξίδα μου μακριά σου
γράφει πουθενά

Πάρε την αγάπη μου
κάνε τη φυλακτό σου
κι όπου και να βρίσκεσαι
θα `μαι στο πλευρό σου
πάρε την αγάπη μου
βαλ’ την στην καρδιά σου
κι όταν μόνος σου θα κλαις
θα `ρχομαι κοντά σου

Γέμισαν τα μάτια μου βροχή
και τον καθρέφτη μου ρωτώ
αν ότι ζήσαμε μαζί
το `χω λατρέψει μόνο εγώ
που να είσαι
πια γεγγάρια τώρα προσκυνάς
σε πια χέρια ξημερώνεις
ποιόν γλυκά φιλάς