Σαν ιδέα το πέταξα ένα κόκκινο αμάξι
να μας πάει στα σύννεφα κι εσύ το ‘κάνες πράξη.
Του κουτιού μου τ’ αγόρασες κι ένα βράδυ Δευτέρας
με το κόκκινο αμάξι μας μας ανέβασε ο αέρας.

Στ’ ουρανού τον ανήφορο με ταχύτητα πρώτη
σαν διαφήμιση ήμασταν της αγάπης η νιότη.
Σαν ιδέα το πέταξα ένα κόκκινο αμάξι
να μας πάει στα σύννεφα κι εσύ το ‘κάνες πράξη.

Έτσι πάντα θέλω να ‘ναι της αγάπης τ’ όνειρο
να μην βρίσκει αντιστάσεις να μην έχει όριο.
Ένα ψέμα που να κρύβει της αλήθειας το άγγιγμα
ένα έργο που ποτέ του να μην κάνει διάλειμμα.

Σαν ιδέα το πέταξα ένα πύργο στο κύμα
σαν κι εκείνο που διάβασα σ’ ένα όμορφο ποίημα.
Και χωρίς καθυστέρηση βρίσκεις πάντα τον τρόπο
κι ένα πύργο μ’ αγόρασες σε παράδεισου τόπο.

Παραμύθι δεν μπόρεσε σε καμιά του ηρωίδα
να προσφέρει όσα πρόσφερες κι όσα μ’ έκανες κι είδα.
Σαν ιδέα το πέταξα ένα πύργο στο κύμα
σαν κι εκείνο που διάβασα σ’ ένα όμορφο ποίημα.

Έτσι πάντα θέλω να ‘ναι της αγάπης τ’ όνειρο
να μην βρίσκει αντιστάσεις να μην έχει όριο.
Ένα ψέμα που να κρύβει της αλήθειας το άγγιγμα
ένα έργο που ποτέ του να μην κάνει διάλειμμα.