Τα μάτια σου φεγγάρια αναμμένα
σαν κάστρα που τους βάλανε φωτιά,
καράβια της αυγής ταξιδεμένα
που γύρεψαν λιμάνι κι αγκαλιά.

Ουρανός το βλέμμα σου και χάθηκα
κεραυνός το κάθε σου φιλί,
μου το λεν οι φίλοι πως τρελάθηκαν
μα εγώ σε θέλω πιο πολύ.

Το γέλιο σου βαρκούλα αραγμένη
στου πόθου τ’ ακρογιάλι την αυγή,
τα χείλη σου βρυσούλα παγωμένη
που ήπια και εχόρτασα ζωή.

Ουρανός το βλέμμα σου και χάθηκα
κεραυνός το κάθε σου φιλί,
μου το λεν οι φίλοι πως τρελάθηκαν
μα εγώ σε θέλω πιο πολύ.