Πήγα να τον βρώ
όρκους πάτησα γι᾽ αυτό
τα παλιά μου χνάρια βρίσκω
στην ακτή, μαζί
ότι είχα ονειρευτεί
τα ταξίδια και τους δρόμους

Κι όπου βγεί ήλιος καυτός, πάλι
σε λιμάνι άγονης γραμμής
να ξαναρθείς στο γυμνό
της πέτρας το απέραντο

Ήρθε να με βρεί
πάντα είναι σαν γιορτή
της αλμύρας ο αέρας, η ανατολή
απο μόνη της αρκεί…. λα λα λα λα λα λα

Κι όπου βγεί ήλιος καυτός, πάλι
σε λιμάνι άγονης γραμμής
μη φοβηθείς το γυμνό
της πέτρας το απέραντο