Εσύ ήσουν πάντοτε εκεί
εγώ δε βρήκα το δρόμο
είχα ψυχή - κλινική
μια λογική λαιμητόμο.

Εσύ σταγόνα στη γη
ξενυχτισμένη από αγάπη
κι εγώ μια ακόμα πληγή
ένα αδέξιο ξυράφι.

Δε θα φτάσω ποτέ παραπάνω
λίγο πιο πάνω από σένα
εχω οδηγήσει και πλοία και τρένα
έχω πατήσει και γκάζια και φρένα.

Εσύ ήσουν πάντοτε εκεί
εσύ ήσουν πάντοτε εκεί
εσύ ήσουν πάντοτε εκεί
μα εγώ δε βρήκα το δρόμο.

Τώρα γελάνε ρυτίδες στο βλέμα
η ίδια όψη στο ίδιο το κέρμα
κι όσο η φυγή μου γυρνούσε τον κόσμο
εσύ ήσουν πάντοτε εκεί
εσύ ήσουν πάντοτε εκεί
μα εγώ δε βρήκα το δρόμο.

Όσο κρατάει μια ζωή
λίγο πριν σπάσει το νήμα
εσύ στεκόσουν εκεί
πριν με σκεπάσει το κύμα.

Με διψασμένη φωνή
ποτέ δε ζήτησες κάτι
στο μαγεμένο νησί
ναυαγισμένη από αγάπη.

Δε θα φτάσω ποτέ παραπάνω
λίγο πιο πάνω από σένα
έχω οδηγήσει και πλοία και τρένα
έχω διαλύσει και γκάζια και φρένα.